Antoni "Ślepy" Gąsiorowski - Chwaliszewski juchta, herszt chwaliszewskiej eki, woźnica, członek AK, bojownik o wolność podczas okupacji Niemieckiej, bohater legendy miejskiej.
Jest żołnierzem na froncie i chce zginąć jak żolnierz. Nikogo nie zdradzę i zaznań nie złożę Ślepy Antek po akcji Bollwerek
Dzieje
Przedwojenny woźnica firmy Hertwig, kojarzył się zawsze z Chwaliszewem. Mówiono, że znał każdą tamtejszą juchtę i każdy tamtejszy kąt. W młodości stracił prawe oko, stąd przezwisko "Ślepy". Po ciężkiej pracy spędzał czas w knajpkach "Gruby Jaś", czy "U Koniczenego" przy ulicy Piastowskiej. Miał swoją ekę, z którą się nie rozstawał nawet po zajęciu Poznania przez Niemców w 1939 roku.
Walka z okupantem
Polityką nie interesował się do dnia, w którym zetknął się z dowódcą Oddziału Lotnego WKZO st. sierż. Michała Garczyka, który werbował żołnierzy do przeprowadzenia "Akcji Bollwerek". Zafascynowany ideą Państwa Podziemnego i walki z okupantem, Antek szybko wtajemniczył swoich kolegów z eki w działalność konspiracyjną.
Antek brał udział we wszystkich operacjach związanych z "Akcją Bollwerek". Pomagał przeprowadzić zwiad i rozeznanie topograficzne. Zgłaszał też szereg własnych propozycji, a we wszystkich wypowiedziach i przede wszystkim zachowaniach, wyrażał się niespotykanym wręcz patriotyzmem.
Akcja Bollwerek
Podczas operacji dowodził swoją drużyną i osobiście dopilnował spalenia magazynów portowych. Legenda głosi, że wcześniej z magazynów wyniósł zarekwirowane gramofony i nastawił je by grały Mazurka Dąbrowskiego.
Aresztowanie i przesłuchanie
Antka aresztowano w trakcie rozładunku swojego wozu przy Wolnicy i pomimo zdecydowanego oporu przewieziono go do siedziby Gestapo. Podczas przesłuchania, pomimo tortur, Antek nie złożył żadnych zeznań. Co więcej, korzystając z chwili nieuwagi oprawców zerwał się z krzesła i pomimo związanych z tyłu rąk, rzucił się na jednego z gestapowców i przegryzł mu gardło.