Stutysięczny tłum Poznaniaków na Placu Józefa Stalina (obecnie Adama Mickiewicza)
Józef Cyrankiewicz - Poznański Czerwiec 1956
Przemówienie radiowe Józefa Cyrankiewicza
Każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy ludowej, niech będzie pewny, że mu tę rękę władza ludowa odrąbie! 
Czołg na poznańskich ulicach
Pochód robotniczy początkowo w sposób niezorganizowany kieruje się ul. Dzierżyńskiego do Śródmieścia. Z tłumu padają okrzyki i hasła: "Żądamy chleba", "Precz z normami", "Żądamy podwyżki zarobków, obniżki cen" itp. Intonowane są pieśni "Boże coś Polskę", hymn, Rota itp. [...] Ludzie ci poczęli rzucać hasła i okrzyki o treści prowokacyjnej i antypaństwowej, np.: "precz z bolszewizmem", "żądamy wolnych wyborów, pod kontrolą ONZ" itp. 
Tłumy na ulicy Czerwonej Armii (obecnie Święty Marcin)
Pod względem liczby zabitych w tak krótkim czasie i w jednym tylko mieście [wydarzenia w Poznaniu] były najbardziej krwawymi [walkami] w całej powojennej historii Polski Poznański Czerwiec (in. Czerwiec 56, Powstanie Poznańskie) – pierwszy w okresie PRL tak masowy strajk generalny i demonstracje uliczne, które miały miejsce w dniach 28-30 czerwca 1956. Zostały krwawo stłumione przez wojsko i milicję.
Przez komunistyczną propagandę Poznański Czerwiec był bagatelizowany jako „wypadki czerwcowe” lub przemilczany.
Przyczyny[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Przebieg[]
28 czerwca[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
29 czerwca[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
30 czerwca[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Ludzie Czerwca[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
- Aleksandra Banasiak
- Stanisław Hejmowski
- Stanisław Matyja
- Romek Strzałkowski
Pacyfikacja[]
Do pacyfikacji demonstracji skierowano 10 tysięcy żołnierzy dysponujących 359 czołgami. W trakcie trwającej kilkadziesiąt godzin akcji żołnierze zużyli około 180 tys. sztuk amunicji, głównie do broni maszynowej[2].
Represje[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Ofiary[]
Szacuje się, że w trakcie Poznańskiego Czerwca zginęło lub zmarło około 70, a rannych zostało 575 osób. Kolejnych kilkuset lżej rannych otrzymało prawdopodobnie doraźną pomoc medyczną w przychodniach oraz od osób prywatnych. Po stłumieniu powstania aresztowano blisko dwa tysiące osób, których dotknęły brutalne przesłuchania.
Po stronie służb porządkowych śmierć poniosło trzech funkcjonariuszy UB, jeden MO, jeden żołnierz KBW oraz trzej Wojska Polskiego. Rannych z kolei zostało 15 funkcjonariuszy UB, pięciu MO oraz 37 żołnierzy WP[3].
Poznański Czerwiec w kulturze[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
Wiersze[]
(...) Rozstrzelano moje serce w Poznaniu.
Ni gorące ono ni zimne.
Szkoda kul. Szkoda leków na nie
Moje serce - wszak to tylko rymy...
Rozstrzelano moje serce w Poznaniu.Kazimiera Iłłakowiczówna, „Rozstrzelano moje serce”[4]
Galerie[]
Rok 1956[]
Upamiętnienia[]
Źródła[]
- ↑ Waldemar Handke – 28 czerwca 1956 r. w notatkach ubowców, Biuletyn IPN, nr 6(65)/2006
- ↑ Jerzy Eisler, "Polskie miesiące czyli kryzys(y) w PRL" (PDF/EPUB)
- ↑ Edward Jan Nalepa, Pacyfikacja zbuntowanego miasta
- ↑ poznanczyk.com