Ulica Półwiejska

Długość:	675 m
Czas powstania:	1797
Dzielnice:	Stare Miasto
Zakres numerów:	2-33, 35, 37, 39, 41-43, 45, 47
Kody pocztowe:	61-885 61-886 61-887 61-888
Zdjęcia:	zobacz pełną galerię

Skrzyżowanie z ulicą Krysiewicza (rok 1954)

Ulica w roku 1950. Widoczne torowisko tramwajowe (rozebrane w roku 1972)

Półwiejską nazwano, lubo teraz na taką nazwę nie zasługuje, od początku bowiem do końca widzisz nieprzerwany szereg kamienic po większej części prawie dwu- lub trzypiętrowych

Przechadzki po mieście, Marceli Motty

Z lewej strony Półwiejska. Widok z Placu Wiosny Ludów

Ulica od strony południowej (po lewej Stary Browar)

Ulica Półwiejska - biegnie od Placu Wiosny Ludów do ulicy Królowej Jadwigi. Jej przedłużeniem w kierunku południowym jest ulica Górna Wilda.

Spis treści

1 Przynależność
2 Historia
3 Średniowiecze
4 Po 1793 r
5 Po 1828 r.
6 Lata międzywojenne
7 Po 1945
- 7.1 Bimba na Półwiejskiej
- 7.2 Obecnie
8 Przy ulicy
9 Obiekty nieistniejące
10 Źródła
11 Galeria
12 Galeria

Przynależność

Ulica/plac należy^[1] do rejonu:

samorządu lokalnego Stare Miasto;
Szkoły Podstawowej nr 75 i Szkoły Podstawowej nr 82 oraz Gimnazjum nr 1 i Gimnazjum nr 2;
parafii Bożego Ciała i parafii Świętego Marcina;
obwodów wyborczych okręg I obwód 9, okręg I obwód 10, okręg I obwód 12 i okręg I obwód 11;
obwodów wyborczych do rad osiedli okręg I-Stare Miasto obwód 3 i okręg I-Stare Miasto obwód 5;
komisariatu Stare Miasto rewir I rejon 5.

Historia

Średniowiecze

Wokół średniowiecznego Poznania zamkniętego w murach miejskich, przy południowym trakcie handlowym w kierunku Wrocławia, usadowiły się liczne osady. Część południowej obecnej ulicy stanowiła osada przedmieścia Półwieś, część północna — bliżej bramy Wrocławskiej — była osiedlem kołodziejskiem, zwanym „Stelmachy“. W XV wieku osada „Półwieś” została zabudowana folwarkami i dworkami należącymi do najbogatszych mieszczan i rzemieślników. W części północnej (przy Bramie Wrocławskiej) stanął szpital i kościół św. Krzyża.

Po 1793 r

Taki stan rzeczy zachował się do rozbioru Polski (1793 r.) oraz wielkiego pożaru Poznania (1803 r.). Wówczas z inicjatywy władz pruskich nastąpiła regulacja przebiegu ulic. Ich nazwy oddają dawny charakter miejsca związany z obecnością sadów, ogrodów i łąk takie pół miasto pół wieś i stąd kiedy osadę w roku 1797 roku włączono do granic miasta, jej główną ulicę nazwano oficjalnie ulicą Półwiejską.

Po 1828 r.

Poznań, obecne śródmieście, znowu znalazł się znowu wewnątrz ciasnego pierścieniu fortyfikacji pruskich twierdzy poligonalnej. Ulica Półwiejska została zabudowana wysokimi, czynszowymi kamienicami i zmieniła charakter na miejską ulicę zostawiając tylko nazwę. W 1876 r. bracia Huggerowie wznieśli na końcu ulicy browar, a pod koniec XIX w. poprowadzono tędy tramwaj konny łączący centrum z Bramą Wildecką. Ulica Półwiejska zamieszkana przez kupców i rzemieślników pełniła funkcję handlową i miała skromniejszy wystrój architektoniczny, niż sąsiednie ulice – Ogrodowa, Kwiatowa, Placu Wiosny Ludów...

Lata międzywojenne

W tym okresie Półwiejska była zamieszkiwana głównie przez rzeźników iurzędników. Znajdowało się też przy niej wiele restauracji i jadłodajni.

Pod koniec lat 20. ulica stała się miejscem kryminalnej sensacji. Pod progiem domu nr 35 znaleziono rozkładające się zwłoki gońca bankowego, który w 1923 r. zaginął bez wieści z większą sumą pieniędzy. Okazało się, że został zamordowany przez szwagra, który z braku nadziei na lepsze życie zrabował pieniądze i uciekł z ukochaną do Francji. Historię tę odświeżył Krzysztof Smura w swojej książce „Tajemnica Starego Browaru”.

Po 1945

25 kwietnia 1951 r. ulica Półwiejska została połączona z Daszyńskiego i za patrona otrzymała Feliksa Dzierżyńskiego. Nowa ulica biegła od placu Wiosny Ludów, obecną 28 Czerwca 1956 r. aż do granic miasta. Swą historyczną nazwę ulica odzyskała 28 września 1979 r^[2].

Bimba na Półwiejskiej

Od 1896 do 1970 roku kursowały Półwiejską bimby jadące z centrum na Wildę. Ciasnota, wynikająca z dwutorowej trasy biegnącej dość wąską ulicą, była przyczyną licznych wypadków z udziałem pieszych i tramwajów.

Był to najbardziej niebezpieczny fragment sieci tramwajowej, swoją historią siegający czasów tramwaju konnego. Po jego zamknięciu 26 lipca 1970 roku tramwaje z Wildy do śródmieścia skierowano Ulicą Strzelecką^[3] oraz rozpoczęto przygotowania do realizacji, nigdy nieukończonego, projektu Trasy Piekary. Torowisko na Półwiejskiej rozebrano w roku 1972.

Obecnie

Od lat 90. XX wieku ulica zamieniła się w deptak z ograniczonym ruchem samochodowym, deptak między centrami handlowymi – Starym Browarem i Kupcem Poznańskim między Placem Wiosny Ludów i Placem Andersa, międzyPomnikami Cegielskiego i Starego Marycha a Cyryla Ratajskiego

Oprócz tych dużych dwóch galerii handlowych jest tu szereg wiele różnych sklepików, markowych, mniej markowych , ciekawych, mniej ciekawych.. prawie zawsze ruch tu wielki, ludzie różni,

Przy ulicy

Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji.
Nie dodawaj tutaj obiektów - załóż nową stronę z obiektem, który chcesz dodać i w kategoriach podaj wszystkie ulice przy których się znajduje. Obiekt automatycznie pojawi się pod mapką ulicy.
Komunikat o braku wyników oznacza, że nie ma jeszcze strony obiektu znajdującego się przy danej ulicy.

Odśwież listę obiektów